Көп сөйлегіш- тік, сөзуар болушылық. Абай өлең жазғанда бос сөздікке, сөзуарлыққа салынбайды («Қаз. әдеб>). Көмшатқа оның ашық-жарқындылығы, сөзшеңдігі ұнады (Д. Исабеков). Мені сөзгерлік салтыңа басып, күніл- гері дайындап алған жаттанды сұрақтарыңмен қақпайлама («Лен. жас»). Атам басқа кариялардағыдай әңгімешілдіктен ада, сөзге сараң, сөйлесе тек шаруа жайы (Н. Мұраталиев).